Van kindsbeen af ben ik gefascineerd door beren, poppen, stofjes, breien, haken en allerhande naaiwerk. Ik naaide en breide kleertjes voor mijn speelpoppen en knuffelberen.

 

Omdat ik zo graag met handwerk bezig was zou ik, als ik groot zou zijn, gegarandeerd een naaiwinkeltje runnen en later droomde ik er van om ooit een berenfabriekje op te starten niettegenstaande ik toen nog niet eens wist hoe je er aan begon om een beer zelf te maken.

 

Het liep echter een beetje anders en alles bleef bij wat creatief bezig zijn in mijn vrije tijd. Pas toen ik in 2004 in eigen stad de mogelijkheid had om lessen “Zelf een beer maken” te volgen werd mijn eerste beer geboren. Algauw bleek dat het niet bij die ene zou blijven, het berenvirus had mij lelijk aangestoken en de verslaving sloeg onverbiddelijk toe. Het werken met aangekochte berenpakketjes gaf mij niet genoeg voldoening omdat het mij niet lukte de beren de uitstraling te geven die ik in gedachten had. Ik had trouwens op berenbeurzen al snel mijn favorieten uitgekozen en hun maaksters werden onmiddellijk tot mijn grote idolen gekroond. Geïnspireerd door hun werk had ik mij een idee gevormd van hoe mijn beren moesten worden. Ik ging aan de slag om zelf mijn patronen te ontwerpen. Na enige tijd en na een doos vol geamputeerde ledematen, te dikke of te dunne lijven, hoofden met te smalle of te brede voorhoofden en mislukte neuzen en  gedrochtjes die het daglicht niet mogen zien ben ik tot enkele eigen basispatronen gekomen waar ik zelf tevreden mee ben.